تجهیزات مراقبتهای ویژه ( ICU و CCU )
بخش مراقبت های ویژه که به آن ICU نیز گفته می شود، قسمتی از بیمارستان است که در آن از بیمارهایی که شرایط حادی دارند، نگه داری می شود. در این بخش بیماران به طور جدی نظارت می شوند و واحد پرستاری همواره در حال مراقبت از بیماران این بخش هستند. بیمارهایی که در بخش آی سی یو بستری می شوند، معمولا به انواع دستگاه کمک تنفسی مانند ونتیلاتور متصل می شوند و نیازمند دریافت داروهای گوناگون هستند. همچنین معمولا لازم است وضعیت آن ها هر ساعت توسط پرستارها بررسی شود تا در صورت مشاهدهی کوچکترین تغییر به وضعیت بیمار رسیدگی شود.
بخش سی.سی.یو (CCU) نیز در دستهی بخش مراقبت های ویژه قرار می گیرد و واحدی است که در آن بیمارانی که مشکل قلبی دارند، نگه داری می شوند. در برخی از بیمارستان ها بخش بیماران قلبی، بیماران جراحی و دیگر بخش ها در قسمت آی.سی. یو قرار دارند. کادر درمانی که در این بخش فعالیت می کنند شامل پزشکان، پرستاران، تکنیسین ها و دیگر افراد مجربی هستند که با استفاده از تجهیزات پزشکی پیشرفته به بیماران رسیدگی می کنند. معمولا بیماران از بخش های دیگر به مراقبت های ویژه منتقل می شوند و مستقیما در این بخش پذیرش نمی شوند. برای مثال ممکن است بیمار از بخش اورژانس یا پس از عمل جراحی به بخش مراقبت های ویژه منتقل می شوند. دورهی مراقبت های ویژه از شروع وضعیت حاد بیمار آغاز شده و تا زمان بستری، درمان و بهبودی او ادامه می یابد.
بخش مراقبت های ویژه به گونه ای طراحی و تجهیز می شود که بیماران با انواع بیماری در آن تحت مراقبت های به خصوصی قرار بگیرند. برای مثال در بخش مراقبت های ویژهی مربوط به مغز و اعصاب، بیمارانی بستری می شوند که سیستم عصبی شان در شرایط حادی است یا تحت جراحی مغز قرار گرفته اند و نیازمند تجهیزات به خصوصی هستند تا عملکرد مغز و نخاع را به خوبی تحت نظر داشته باشند. این در حالی است که در بخش های مراقبت ویژه برای نوزادان، تجهیزات مناسب نوزادان بیمار و نارس وجود دارد تا بتوان آن ها را به طور مستمر زیر نظر داشت. مثال دیگر بخش مراقبت های ویژهی سوختگی و تروما (حادثه) است که برای مراقبت از بیمارانی طراحی شده است که در انواع حادثه مثل تصادف، تیر اندازی و آتش سوزی آسیب دیده اند.
تجهیزات این بخش شامل سیستم مانیتورینگ، تجهیزات تنفسی، ابزار پزشکی مربوط به قلب، ابزار احیای اورژانسی، تجهیزات تشخیصی، انواع مسکن و دیگر تجهیزات پشتیبانی از زندگی است. این تجهیزات برای مراقبت از بیمارانی طراحی شده اند که تحت عمل های جراحی بزرگی قرار گرفته اند، بیماری های جدی و خطرناک دارند یا صدماتی بسیار جدی به آن ها وارد شده است. از این رو لازم است در طول مدت 24 ساعت شبانه روز تحت بررسی و مراقبت باشند. در زیر به بررسی برخی از این تجهیزات می پردازیم:
سیستم مانیتورینگ بیمار
تجهیزات این بخش شامل موارد زیر می شود:
- سیستم مانیتورینگ علائم فیزیولوژیک برای مراقبت های ویژه
- سیستم های جامع مانیتورینگ بیمار هستند که می توانند به گونهای تنظیم شوند تا به طور مداوم پارامترهای مورد نظر را اندازه گیری کرده و نمایش دهند. این کار توسط الکترودها و سنسورهایی که به بیمار متصل می شوند انجام می شود. برخی از این پارامترها شامل فعالیت قلب، نرخ تنفس، فشار خون، دمای بدن، نرخ برون دهی قلبی، میزان کربن دی اکسید و اکسیژن خون می شوند. هر تخت در بخش مراقبت های ویژه یک مانیتور علائم فیزیولويیک دارد و تمام مانیتورها به سیستم مرکزی متصل هستند.
- پالس اکسیمتر
- این دستگاه با استفاده از سنسوری که به انگشت دست یا پای بیمار متصل می شود، سطح اشباع اکسیژن در خون را بررسی می کند.
- مانیتور فشار داخل جمجمه (اینتراکرینیال)
- این مانیتور فشار مایع مغز در بیمارانی را اندازه گیری می کند که دچار ضربهی مغزی یا مشکلاتی از قبیل تومور و خون ریزی مغزی شده اند. این دستگاه در صورتی که فشار تغییر کند آن را روی مانیتور نشان داده و به کادر درمان هشدار می دهد.
- مانیتور آپنه
- مانیتور آپنه به طور مداوم به وسیله الکترود و سنسور تنفس بیمار را بررسی می کند و در صورت توقف در تنفس یا ایجاد اختلال در آن، پارامتر مربوطه را روی مانیتور نشان داده و به کادر درمان هشدار می دهد. در مواردی که ویژگی های مانیتور آپنه در مانیتورهای فیزیولوژیک وجود داشته باشند، نیازی به وجود جداگانهی مانیتور آپنه نیست.
تجهیزات احیای اورژانسی و پشتیبانی از زندگی
برخی از این تجهیزات شامل موارد زیر می شود:
- ونتیلاتور
- به ونتیلاسیون و تنفس بیمارانی کمک می کند که برای تنفس به کمک احتیاج دارند و نمی توانند به تنهایی نفس بکشند. این دستگاه از یک مدار منعطف تنفسی، ذخیرهی گاز مکانیزم مرطوب کننده، مانیتور و آلارم ها تشکیل می شود. ونتیلاتور توسط ریزپردازنده هایی کنترل می شود که به تنظیم فشار، حجم و جریان هوا کمک می کنند. مانیتور و آلارم ونتیلاتور معمولا به سیستم مرکزی متصل است.
- پمپ سرم
- این دستگاه به کمک پمپ های اتوماتیک و مکانیزم های قابل برنامه ریزی، توسط یک کاتتر به انتقال وریدی مایعات کمک می کند. از پمپ سرم برای انتقال مستمر داروی بیهوشی، دارو و انتقال خون نیز استفاده می شود. معمولا این پمپ به میله ای آویزان می شود که در کنار تخت بیمار قرار دارد.
- ترالی احیا (اورژانسی)
- از این ترالی برای حمل و نقل تجهیزات اورژانسی مورد نیاز برای احیای بیمار در شرایط اورژانسی استفاده می شود. هنگامی که علائم حیاتی بیمار در محدودهی خطرناکی قرار بگیرد، لازم است احیا شود. این ترالی معمولا شامل دستگاه الکتروشوک قلبی، تجهیزات اینتوبه برای باز کردن راه هوایی و انواع دارو است. قرارگیری این ترالی ها در بخش مراقبت های ویژه به گونه ای است که دسترسی به آن ها آسان باشد تا بتوان در شرایط ضروری به سرعت از آن ها استفاده کرد.
- بالون پمپ
- این دستگاه به کاهش فشار کاری قلب کمک می کنند تا خون به راحتی در عروق کرونر جریان پیدا کند. این دستگاه معمولا برای بیمارانی استفاده می شود که مبتلا به آنژین ناپایدارند، دچار حملهی قلبی شده اند یا در انتظار عمل پیوند اعضا هستند. در بالون پمپ های داخل آئورتی یک بالون (بادکنک) کوچک درون آئورت بیمار قرار می گیرد که در قسمت انتهایی کاتتر قرار گرفته است. این دستگاه با نشان دادن ضربان قلب، فشار خون و الکتروکاردیوگرام به کادر درمان کمک بسیار ی می کند.
تجهیزات تشخیصی
در بخش مراقبت های ویژه از تجهیزات تشخیصی نیز استفاده می شود. برای مثال در بخش رادیوگرافی از دستگاه های اشعهی ایکس قابل حمل (پرتابل)، برای عکس برداری از اعضای بدن به خصوص قسمت قفسهی سینه استفاده می شود. منبع تغذیهی این دستگاه ها معمولا باتری است. علاوه بر این از تجهیزات بالینی آزمایشگاهی یا آنالایزرهای قابل حمل برای بررسی خون کنار تخت بیمار استفاده می شوند.
دیگر تجهیزات بخش مراقبت های ویژه
تجهیزات یک بار مصرف این بخش شامل تجهیزات گوناگونی مانند انواع کاتتر است. کاتترها لوله های کوچک منعطفی هستند که می توان از آن ها برای انتقال مایعات و دارو ها استفاده کرد. از دیگر کاربردهای کاتتر می توان به خارج کردن انواع مایعات یا ادرار از بدن اشاره کرد. برخی از تجهیزات بخش مراقبت های ویژه عبارتند از:
- کاتتر یا سوند فولی (سوند ادرار)
یک سوند یا کاتتر وارد مثانه می شود تا ادرار درون آن را تخلیه و به کیسهای منتقل کند.
- کاتترهای وریدی مرکزی
- کاتترهای سوان-گانز (Swan-Ganz)
این کاتتر که کاتتر شریان ریوی نیز نامیده می شود، که در سر آن بالون یا دستگاه حرارت سنج قرار دارد، وارد گردن یا قفسهی سینه شده و از آن برای اندازه گیری میزان مایعات در قلب و بررسی عملکرد قلب بررسی می شود.
یک لوله وارد قفسهی سینه می شود تا هوا یا مایعات پیرامون ریه را تخلیه کند.
یک لوله از طریق بینی یا دهان وارد نای بیمار می شود تا با ایجاد راه هوایی به ونتیلاتور متصل شود.
لولهای است که وارد بینی و حلق بیمار شده و از آن جا به معده می رسد تا به بیمار غذارسانی کند.
لوله ای است که از طریق جراحی وارد معده شده تا به بیمارانی که نمی توانند از طریق دهان غذا بخورند، غذارسانی کند.
محیط آی.سی.یو
این بخش به دلیل تجهیزات گوناگون و شرایط حاد بیمارانی که در آن بستری می شوند، اهمیت ویژه ای دارد. از این رو کادر درمان هنگام کار کردن با وسایل آن می بایست دقت بسیاری داشته باشند تا کوچک ترین خطایی به وجود نیاید. لازم به ذکر است که سیستم مانیتورینگ بیمار مجهز به آلارم هایی است که در صورت تغییر در علائم حیاتی بیمار به صدا در می آیند. این تغییرات می تواند شامل توقف تنفس، فشار خون بالا یا پایین، ضربان قلب نامنظم و موارد دیگر باشد. معمولا تمام مانیتورهای بیماران به یک سیستم مرکزی متصل می شوند که بررسی و نظارت بر بیماران بسیار آسان تر می کند. علاوه بر این، لازم است تمام تجهیزات قبل از استفاده به خوبی ضدعفونی و استرلیزه شوند و در صورتی که یک بار مصرف باشند حتما پس از استفاده دور انداخته شوند.
لازم است تمام کادر درمان آموزش لازم در رابطه با استفاده از تمام تجهیزات بخش مراقبت های ویژه را ببینند که شامل کار کردن با انواع ونتیلاورها و سیستم مانیتورینگ می شوند. همچنین لازم است در رابطه با مراقبت از بیماران این بخش تجربه و دانش کافی داشته باشند تا بتوانند در شرایط اضطراری و حاد به درستی عمل کرده و جان بیماران را نجات دهند.
نگه داری و تعمیر
به این دلیل که تجهیزات بخش مراقبت های ویژه به طور مداوم برای بیماران با شرایط حاد استفاده می شود، لازم است از این وسایل به خصوص تجهیزات پشتیبانی از زندگی(Life Support) و احیا به خوبی نگه داری شود. کارکنان این بخش می بایست روزانه این وسایل را چک کنند و درصورتی که دستگاهی نیاز به تعمیر یا تعویض داشت به سرعت به مراجع مربوطه اطلاع بدهند.
-250x250.gif)
